نتیجه
سال نو را تبریک می گم ان شاء الله سال پر خیر و برکتی برای همگی باشد.
خیلی وقت بود این جا فرصت نوشتن نداشتم البته یک سری از نظرات به خصوص نظرات دوستان را جواب دادم. علت این که این جا سوت و کور شده به علت این هست که شبکه های اجتماعی انقدر گسترش پیدا کرده است که وقتی که این جا باید صرف نوشتن کنم را اکثرا آنجا می گذرانم. البته با اکثر دوستان به همین نحو ارتباط داشتم.
قبل از این که بحث اصلی را شروع کنم یک تشکر می کنم از دوست بسیار خوبم که احتمالا این نوشته را هم نخواند ولی تذکر به جایی را به بنده دادند بسیار استفاده کردم. ان شاء الله خداوند اجرشان دهد.
اما بحث اصلی بعد از چندین سال کار فرهنگی در دانشگاه و مدرسه و سایر جاها آدم درس های بسیاری می گیرد که برای هرکدامشان می تواند کتابی بنویسد ولی یکی از مهمترین درس های من این بود که ما اشتباها سازندگی حکومت را مقدم بر سازندگی انسان ها دانسته ایم. از خود تعریف نباشه حرف خیلی مهمی است و نیاز به فکر دارد وقتی اول با آن روبرو می شویم. پیامبر(ص) اول حکومت اسلامی تشکیل نداد که انسان ها را بسازند بلکه چندین سال در مکه آدم هایی ساخت که با آن ها توانست درخشان ترین حکومت را بنا کند. همین حد را اگر خیلی از مسئولین بفهمند بسیار عالی است.
